Anne! Anne! Şirin anne!

Bütün kalbim senin anne...
Benim kalbim bir hazine
İçi sevgi dolu anne...
Bu sevginin sahibi sen
Sensin bana gün gösteren,
Sensin bana şefkatından,
Melek gibi tatlı bakan,
Küçük iken hep kucakta,
Sonra beşik salıncakta,
Sensin beni yetiştiren,
İlk bilgimi sensin veren,
Bir üzülsem, güler yüzün,
Bir gücensem tatlı sözün,
Buna neşe sevinç verir

Abdullah b. Ebi Evfa şöyle anlatıyor:

Peygamberimizin huzurunda bulunduğunuz sırada Peygamberimize birisi gelerek: "Ya rasulallah, ölüm döşeğinde yatan bir genç var, kendisine "La ilahe illellah" de, dendiği halde (bir türlü) bunu söyleyemiyor, dedi. Paygamberimiz: "Namaz kılar mı idi? diye sordu. Adam: "Evet (kılardı) dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz kalktı. Biz de onunla kalktık. Peygamberimiz gencin yanına girdi ve ona:

- "La ilahe illellah" de,buyurdu. (Genç):

- Bunu söyleyemiyorum, dedi. Peygamberimiz:

1) Anne ve babaya iyilikte bulunmak,

2) Geçim sıkıntısı içinde iseler geçimlerini sağlamak,

3) Anne ve babayı söz ve davranışları ile hiçbir şekilde incitmemek, "Öf" bile dememek,

4) Anne ve babalarına karşı güler yüzlü, tatlı sözlü olmak, yüzlerine sert ve öfkeli bakmamak,

5) Çağırdıkları vakit hemen koşmak,

6) Anne ve babaların emirlerini -Bu emirlerde Allah'a itaatsizlik olmadıkça- dinlemek ve yerine getirmek,

7) Her işte onları memnun etmek.

Aile yuvasının süsü ve mutluluk kaynağı olan çocuk, anne ve babaya Allah'ın bir emanetidir. Anne ve baba çocuklarının terbiyesinden hem Allah'a, hem de topluma karşı sorumludur. Anne ve babanın çocuklarına karşı başlıca vazifeleri şunlardır:

1) Çocuklarını sağlıklı olarak besleyip büyütmek, çocukların beden ve ruh sağlığını korumak,

2) Çocuklarına haram lokma yedirmemek. Peygamber Efendimiz: "Allah yolunda harcanan paraların sevabı en çok olanı, aile fertlerine harcanan paradır." buyurmuş.

"Bir insanın bakmakla yükümlü olduğu aile fertlerini ihmal etmesi günah olarak kendisine yeter." uyarısında bulunmuştur.

3) Çocuğuna güzel bir ad koymak,

4) Çocuğu iyi terbiye etmek, ona ahlak yönünden güzel örnek olmak,

Peygamberimiz: "Hiç bir baba çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir bağışta bulunmamıştır." buyurarak çocuk terbiyesinin önemini belirtmiştir.

5) Çocuğuna namaz kılmayı, diğer dini ve ahlaki görevleri öğretmek.

1) Her şeyden önce karı ile koca arasında karşılıklı sevgi olmalı,

2) Koca, ailesinin yiyecek, giyecek ve diğer ihtiyaçlarını karşılamak için çalışmalı, kazancı helal olmalı,

3) Koca, ailesinin dini ve ahlaki vazifelerini yapmasında yardımcı olmalı, eksiklerini öğretmeye çalışmalı,

4) Erkek, hanımına karşı nazik ve yumuşak davranmalı, kaba ve kırıcı olmamalı. Bu konuda Sevgili Peygamberimiz şöyle buyurmuştur: "Mü'minlerin iman yönünden en mükemmeli ahlakça en güzel olanlarıdır. Sizin en hayırlınız kadınlara karşı en iyi davrananınızdır."

5) Kadın, kocasına sevgi ve saygı ile bağlanmalı, ev idaresinde ve çocukların terbiyesinde kocasına yardımcı olmalı.

Karı-koca, ana-baba ve çocuklardan meydana gelen en küçük insan topluluğuna aile denir.

Ailelerin birleşmesinden millet meydana gelir. Bir millet için ailenin önemi çok büyüktür. Çünkü milletin temeli ailedir. Aileler mutlu vehuzrulu olursa millet de güçlü ve kuvvetli olur.

Aile, bir milleti millet yapan milli ve manevi değerlerin, gelenek ve göreneklerin öğrenildiği bir okuldur. Allah'a, vatan ve millete karşı borçla olduğumuz vazifeler önce burada öğrenilir. Küçükler ailede büyüklerin davranışlarını görerek taklid eder, devamlı olarak gördüğü hareketler ruhunda iyice yerleşir ve alışkanlık haline gelir. Böylece çocuğun ahlaki yapısı ve kişiliği oluşur.

Helal ve meşru yollardan çalışıp kazanmayı emredip dinimizin, çalışıp kazandığımızı israf etmekten ve lüzumsuz yere harcamaktan bizi men etmiştir. Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyuruluyor: "Yiyiniz içiniz israf etmeyiniz. Çünkü; Allah israf edenleri sevmez."

İsrafın haram olduğunu gayet açık bir şekilde bildiren bu ayetin sonundaki "Çünkü; Allah israf edenleri sevmez." sözü müslümanlar için önemli bir uyarıdır. Elbette hiçbir müslüman Allah'ın sevmediği kimselerden olmak istemez.

Dinimiz cimrilikten de sakınmamızı istemiş ve daima ölçülü olmamızı, yaşayışımızda orta ve makul bir yol takip etmemizi emretmiştir.

Kur'an-ı Kerim'de, Allah'ın rahmetine mazhar olan iyi kulların yaşayış tarzının bu yolu takibedenler olduğu şöyle bildiriliyor: "Onlar ki (mallarını) harcadıkları zaman ne israf ederler, ne de cimrilik yaparlar, ikisi arasında orta bir yol tutarlar."

Kendimize karşı görevlerimizden biri de dilimizin terbiye edilmesidir. Ağzımızdan içeri giren şeylere dikkat edeceğimiz gibi ağzımızdan çıkan sözlere de dikkat etmemiz gerekir. İslam dini bize konuşmanın ve söz söylemenin adabını öğretmiştir.

Konuşurken Uymamız Gereken Ahlak Kuralları Kısaca Şunlardır:

1) Söyleyeceği sözün sonunu düşünerek ona göre konuşmak,
2) Dünya ve ahiret için yararı olmayan sözleri söylememek,
3) Sözleri ile kimsenin gönlünü kırmamak, konuşurken başkasının sözünü kesmemek,
4) İnsanların makam ve şahıslarına göre konuşmak,
5) Bir insanı öğerken aşırıya gitmemek...

1) Yiyecek ve içeceklerin helal olması,

2) Yemekten önce ve sonra elleri yıkamak,

3) Yemeğe başlarken "Bismillah", yemek bitince de "Elhamdülillah" demek,

4) Yemeği kendi önünden almak ve sağ el ile yemek,

5) Lokmayı ağzına göre almak ve iyice çiğnedikten sonra yutmak,

6) Lokma ağzında iken konuşmamak,

Ruhumuza karşı görevlerimiz şunlardır:

a) Ruhumuzu asılsız ve yanlış inançlardan temizlemek,
b) Doğru ve sağlam inançlar yerleştirmek,
c) Doğru ve faydalı bilgilerle donatmak,
d) Kötü düşünce ve çirkin huylardan arındırmak,
e) İyi düşünce ve güzel huylarla süslemek.

Yıl, hicri takvimle 1040. Aylardan Muharremdi. Aşure gecesi Kur'an okudum, dualar ettim. Peygamber Efendimizi çok özlemiştim. Biraz dinlenmek için yuvarlak yastığıma yaslandım. Uyku ile uyanıklık arasında idim.

Bir anda Yemiş İskelesi yakınındaki Ali Çelebi Camii'nde buldum kendimi.Bu, helal para ile yapılmış bir camiidir. İçinde yapılan dualar boşa çıkamz diye bilinir. Vakit, sabah namazı vaktiydi. Kapıdan bir sürü silahlı ay parçası yiğit girdi içeri. Camiinin nasıl aydınladığını anlatamam.

Sanki gökten ay kopmuş, sonra bu aya yüzlerce ay ve yıldız daha katılımış da camiyi doldurmuştu. Bu nur yüzlü askerleri hayranlıkla seyrediyordum. Hemen yanıma oturan yiğide sordum:

- Sultanım, siz kimlerdensiniz? İsminizi söyler misiniz?

İnsan beden ve ruhtan meydana gelen bir varlıktır. Bu sebeple kendimize karşı görevlerimiz iki kısma ayrılmaktadır.
1) Bedenimize karşı görevlerimiz,
2) Ruhumuza karşı görevlerimiz.

1- Bedenimize Karşı Görevlerimiz:

a) Dengeli Beslenmek: Yiyeceğimize, içeceğimize dikkat ederek dengeli beslenmeliyiz. Çünkü sağlıklı ve güçlü bir bedene sahip olmak buna bağlıdır. Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyrulmaktadır: "Ey insanlar; yeryüzündeki temiz ve helal olan şeylerden yeyiniz."
Peygamber Efendimiz: "Kuvvetli mü'min zayıf mü'minden daha hayırlı ve Allah katında daha sevimlidir." buyurarak müslümanın güçlü ve kuvvetli olmasını istemiştir.